Nieuw Zeeland wordt vergeleken met een ansichtkaart: waar je ook kijkt, het is altijd prachtig

Kia Ora lieve allemaal, 

Twee dagen geleden ben ik goed en wel aangekomen in alweer het voorlaatste land: Nieuw Zeeland (NZ). Een land dat door Nederlanders Nova Zeelandia werd genoemd, waar de huidige naam New Zealand van afstamt. Rond middernacht kwam ik aan in Auckland, de grootste stad van NZ. Deze binnenstad met rechte straten als een rooster, verschilt niet zoveel van de steden die ik bezocht heb in Australië. Wel is de stad heel heuvelachtig. Toen ik vandaag door de stad liep, kwamen er twee gedachten in mij op. Je moet als automobilist heel vaak de hellingproef doen en je moet verdomd goed zijn in fileparkeren. Ben ik even blij dat ik niet in Auckland woon! ;) 

Mijn eerste dag gisteren was echt een perfecte start van mijn avontuur in NZ. Nadat ik wat noodzakelijke dingen had geregeld, zoals een lokaal simkaartje kopen en een wasje doen, ben ik lekker de stad gaan verkennen. In het hostel had ik al snel aanspraak met een grote groep Nederlandse studenten. 20 studenten uit Groningen die kunstmatige intelligentie en informatica studeren ( weer eens wat anders dan rechten) en die op studiereis in NZ zijn. Met een deel van de groep ben ik 's avonds op kroegentocht gegaan. Het was een erg gezellige avond. Vandaag heb ik (voorlopig voor het laatst) lekker lang uitgeslapen en heb ik een wandeling gemaakt naar Mount Eden. Mount Eden is een van de vulkanen die net buiten het centrum ligt. Bovenop de berg, op mijn tweede dag, kan ik de vergelijking van NZ met een ansichtkaart al helemaal beamen. Wat is dit land prachtig en adembenemend mooi! Auckland ligt tussen enkele vulkanen, bergen en meren. Het uitzicht smaakt naar heel veel meer en ik heb ongelofelijk veel zin in de komende maand. NZ wordt door veel backpackers het mooiste land genoemd wat ze ooit bezocht hebben. Ik ben benieuwd of ik over een maand hetzelfde zeg.   

Mijn busreis (voor de route: klik op kaart en scrol naar NZ) begint morgen al erg vroeg voor dit avondmens. Ik moet om 7.30 paraat staan en de wekker is dan ook al gezet voor 6.15. Het belooft een maand te worden met erg veel natuur en gave activiteiten. Zo zou ik het super vinden om te bungeejumpen en om een helikoptervlucht boven een gletsjer te maken. Ook kun je orka's (mijn lievelingsdier) spotten en met wilde dolfijnen zwemmen. Ook wil ik graag nog steeds een rugby wedstrijd bekijken, dit is helaas niet meer gelukt in Australië, maar het is de nationale sport in NZ. In NZ is het op dit moment herfst, dus ik weet niet of alle buitenactiviteiten gaan lukken door het weer.  

Ondanks mijn reislust en enthousiasme voor dit land, gaat het nieuws uit Nederland niet altijd aan mij voorbij. Bijvoorbeeld persoonlijk en verdrietig nieuws van vriendinnen. Zo is een goede vriendin recentelijk 'out' gegaan en moest zij met een ambulance naar het ziekenhuis worden gebracht. Een andere vriendin moest haar zes maanden oude Kitten Loesje laten inslapen door leukemie. Extra verdrietig nieuws omdat Loesje wel een trouwe huisgenoot voor haar was, nu haar ex besloot om na drie maanden samenwonen er met een ander van door te gaan. De EIKEL! Als ik dit soort nieuws aan de andere kant van de wereld lees, besef ik me altijd goed hoe ver ik van huis ben. Ik kan mijn geliefde vriendinnen op zo'n moment geen knuffel geven, of afleiding bieden onder het genot van een pot thee of een fles wijn. Het enige wat ik op zo'n moment kan doen is 10 uur later een zo lief mogelijk berichtje terug schrijven, wat niet altijd gemakkelijk is, omdat je meer zou willen doen. Als andere reizigers mijn reis kort vinden, of het niet begrijpen dat ik een reis als deze waarschijnlijk maar 1 keer in mijn leven maak, denk ik altijd, ik heb thuis zoveel lieve vrienden en familieleden om voor terug te komen. Jullie worden allemaal af en toe gemist en nee, dat doet niets af aan mijn onvoorwaardelijke liefde voor reizen! 

Ook landelijk nieuws doet mijn voorhoofd geregeld fronzen. Bram Moszkowicz die lijsttrekker wordt voor een nieuwe politieke partij?! De beste man moet een ongekend hoog zelfvertrouwen hebben, als je jezelf capabel acht om, als wetsovertreder, nu volksvertegenwoordiger en wellicht wetgever te worden. Abject en infaam nieuws en ik kijk nu al uit naar de column van Youp uit het NRC, die mijn lieve mutti al 3.5 maand elke zaterdag naar mij stuurt. 

Zoals jullie kunnen lezen gaat alles nog steeds helemaal goed met mij. Ik ben heel blij om nu in Nieuw Zeeland te zijn. Ik vond de laatste twee weken in Australië de minst leuke reisweken tot nu toe. Ik was in kleine kustplaatsjes, waar weinig te doen is als het dagen non-stop regent. Ik had het niet verwacht in Australië, maar het natte seizoen kan inderdaad heel nat zijn. Het heeft van de 6 weken dat ik in Australië was zeker 2 weken geregend. Gelukkig bood een mooi boek en netflix voldoende afleiding. Ik heb het land wel heel positief kunnen afsluiten. Brisbane vond ik echt een leuke stad. Mijn hostel lag in een leuk wijkje met veel vintage shops en in het centrum was genoeg te doen. In een van de winkeltjes heb ik een leuke trui op de kop getikt voor een paar eurie. Ik kon namelijk nog wel een extra trui gebruiken voor NZ. In een ander winkeltje kocht ik vervolgens een paar druk knoopjes. Nadat ik deze eraan heb genaaid, ben ik super blij met het resultaat. Voor een tientje heb ik een heerlijk warm 'wollie bollie' vest. Voor de zekerheid heb ik ook een muts en handschoenen aangeschaft. Ik verwacht ze over een week of twee zeker nodig te hebben.

Op mijn laatste dag had ik afgesproken met Amy (het meisje dat 3 dagen na de begrafenis van haar vader op het vliegtuig stapte). Het bleek ook haar laatste dag Down Under te zijn en het werd een dag om niet te vergeten. De zon scheen, we hebben lekker geluncht, wijntjes gedronken en bij gekletst. 'S avonds had ik pannenkoeken voor mijzelf gemaakt als afscheidsmaal. Ik ben helemaal opgeladen en uitgerust voor NZ. Het wordt denk ik een hele leuke, maar intensieve maand die voorbij vliegt. Ik zit de eerste drie weken om de dag in de bus en de laatste 8 dagen elke dag. Dat de maand waarschijnlijk in een roes voorbij vliegt, vind ik niet erg. Over 28 nachtjes slapen zie ik Jelle weer en ik kan bijna niet meer wachten. Het echte aftellen is begonnen! 

Tot die tijd ga ik op zoek naar Frodo! ;) 

Liefs, Laura