Cheers uit Down Under

Lieve allemaal,

Het is tijd om mijn eerste indrukken van 'down under' aan jullie te schrijven. Ruim een week geleden op 11 maart kwam ik aan in Melbourne.

De twee dagen daarvoor heb ik Singapore bezocht. Een toffe stad die pas 50 jaar bestaat, en daardoor naar mijn mening een beetje nep is. Alle 'oude' gebouwen zijn immers nieuw. Daarnaast denk ik dat Singapore een stuk gaver is als je (mega) rijk bent of als je ruimte in je koffer hebt. Veel deuren van de vele winkelcentra die nu voor mij gesloten bleven, gaan dan wellicht wel open. Gelukkig kon ik bij een vriendin van Whit slapen, waardoor ik geen slaapkosten had. Ook was het super leuk om Harriet opnieuw te zien. Haar had ik leren kennen in Vietnam.

Terug naar Melbourne. Op mijn eerste dag kreeg ik figuurlijk twee harde klappen in mijn gezicht. 1 de temperatuur: voor het eerst in twee maanden moest ik weer een spijkerbroek aan. 2 de prijzen. Ik wist dat het duur was, maar het is heel beroerd voor Euro landen. Zo gaf ik op mijn eerste dag $200 uit(!) Nu denk je misschien, nou dan zal ze wel heerlijk uiteten zijn geweest o.i.d. Niets is minder waar. De kosten bestonden uit het betalen van vier nachten hostel, de bus van het vliegveld naar het centrum en de noodzakelijke boodschappen bij de Aldi om drie maaltijden per dag te kunnen koken. Hier moest ik even van bijkomen met een powernapje, ik had immers de hele nacht gevlogen. Gelukkig komt na regen altijd zonneschijn. Mijn tweede dag in Melbourne ging ik de stad verkennen met Michael. Michael is een geweldig Engelsman. Altijd beleefd, in voor een goede grap en daarnaast ook zo'n figuur dat de meisjesnaam van zijn moeder op zijn arm heeft getatoeëerd. Waarom? Omdat zij geen broers heeft en ze had jammer vond dat de naam niet meer voorleeft. Daarom leek het Michael een goed idee om de naam te vereeuwigen op zijn naam, om ook maar gelijk zijn eigen achternaam eronder te schrijven. Zoals jullie kunnen lezen heb ik een leuke tijd gehad met Michael. :) Met name de dag bij de Grand Prix van Melbourne was heel gaaf. Ik had nog niet eerder een autorace evenement bezocht en zelfs ik kreeg kippenvel van het scheurende geluid. Stijn, bedankt voor de goede tip! Melbourne lijkt me een hele leuke stad om te wonen. Veel leuke restaurantjes, festivals, winkels en wijkjes. Als backpacker vond ik het na drie dagen wel mooi geweest.

Na een busrit van 9.5 uur kwam ik samen met Amy aan in Canberra. Op een gegeven moment zag ik een groep Wallabies (kleine kangaroos) voorbij springen tijdens de busrit. Heel gaaf. Helaas gingen we te snel om er voor jullie een foto van te maken. Amy is de tweede gezellige Brit die ik in Aussie leerde kennen. Naast haar gezelligheid vind ik Amy echt een stoere meid. Haar vader overleed vlak voor haar reis, 2 dagen na de begrafenis stapte ze in het vliegtuig! En dat met een leeftijd van 18 jaar oud. Diepe bewondering heb ik voor haar, dat ze toch haar droom ging verwezenlijken.

Het hostel in Canberra bleek een sauna en zwembad te hebben, dus we hebben er maar gelijk een meidenavond van gemaakt. De volgende dag gingen we samen met Anna (Duits) deze hoofdstad verkennen. Allemachtig, ik zeg dit niet gauw als echte reisliefhebber, maar wat is dit een saaie stad zeg. 'S avonds na 19.00 is er niemand meer op straat en naast enkele musea is er werkelijk waar niets te doen. Je moet je voorstellen dat Rotterdam (Melbourne) en Amsterdam (Sydney) ruzie maken over het feit wie de hoofdstad mag worden, en dat uiteindelijk Harderwijk de hoofdstad wordt. En geloof me, zelfs daar is meer te doen. Canberra is uiteindelijk ontworpen door een Amerikaan. Wellicht verklaart dat het gebrek aan stoeppaden. Goed, uiteindelijk hebben we het Parlament House, het Australische Nationale Museum en de Nationale Art Gallary bezocht. Mocht je ooit (toch) in Canberra belanden, de Art Gallary is echt een aanrader. Wat een tof museum! Normaal gesproken word ik niet echt enthousiast van een museum met heel veel schilderijen. Maar dit museum had heel veel moderne kunst, waardoor ik hier zo waar 3 uur heb rondgelopen. De volgende dag vertrok onze bus naar Sydney.

Sydney is echt een gave stad. Het is hier een stuk warmer en er is heel veel te doen en te bezichtigen. Op mijn eerste avond werd het Ierse feest Saint Patricks day gevierd. De betekenis van deze feestdag is mij nog steeds niet bekend, maar het was een geweldige eerste nacht in Sydney. De volgende dag heb ik 3 uur gewandeld langs de kust en stranden. Vandaag heb ik de blikvangers van de stand bewonderd: de Harbour Bridge en Opera House. Prachtig! Morgenavond laat vertrekt mijn bus naar een leuk stadje waar je kunt surfen. Yamba heet het, en ja, ik ga een poging wagen. De laatste keer bakte ik er helemaal niets van in de Noordzee, maar wie weet. Ik heb erg veel zin om lekker de kleine stadjes langs de Gold Coast te bezoeken. Na Singapore, Melbourne, Canberra en Sydney op een rij, ben ik een klein beetje stedenmoe. Dit komt voornamelijk omdat ik echt HEUL VEUL gelopen heb en ik niet meer de deur uit kan zonder brufen en paracetamol (en schoenen haha, lopen op mijn geliefde slippertjes zit er voorlopig even niet in).

Voor de rest gaat alles nog steeds goed. Backpacken 'down under' is anders dan in Azië, maar niet minder leuk. Zo ben ik er inmiddels helemaal aan gewend om met mijn zelfgesmeerde bammetjes de deur uit te gaan (An en Vinc nogmaals bedankt voor het handige boterhammenzakje) en 's avonds voor mijzelf te koken. Ook werken heel veel backpackers hier, of zijn ze druk bezig met een baan vinden. Daardoor is het soms wel wat stiller en minder gezellig in de hostels. Maar tot nu toe vind ik altijd wel weer mensen die ook op doorreis zijn. Tenslotte vind ik het enthousiasme en de taal van de locals echt heel grappig. Zo zeggen ze: cheers mate i.p.v. thank you. En als jij bedankt zegt, zeggen zij: no worries i.p.v. you're welcome (graag gedaan).

Take it easy (goodbye) en have a good one (fijne week),

Laura