Happy Ho Chi Minh :)

Lieve allemaal,

Ik heb vandaag een fantastische eerste dag in Ho Chi Minh (Vietnam) gehad. De vlucht van Hong Kong naar Ho Chi Minh ging dit keer zeer voorspoedig, geen vertraging etc. Het enige vervelende moment was dat mijn backpack na 30 minuten wachten nog steeds niet op de bagageband lag. Toen het lampje aanging dat alle koffers uitgeladen waren, begon ik hem flink te knijpen. 'Gelukkig' bleek mijn backpack al ergens naast de bagageband te liggen.

Eerst wil ik jullie nog vertellen over mijn laatste twee dagen in Hong Kong. Deze waren namelijk GEWELDIG! Tijdens mijn tweede dag zag ik vlak voor het hotel een jongen dwalen met een te zware koffer. Ik vroeg hem of hij toevallig in mijn hotel sliep. Dit bleek te kloppen. Deze vriendelijke Braziliaan zag er zo vermoeid uit, dat ik hem aanbood om een kopje thee voor hem te zetten. Eenmaal terug op de kamer, kwam er eveneens een vermoeide Brit de kamer binnengestapt. Ik kon het natuurlijk niet maken om voor een Brit geen kopje thee te zetten. Bruno (Braziliaan), Robin (Brit en half Nederlands) en ik zijn de rest van de dagen met elkaar opgetrokken en het was echt heel erg gezellig. Die avond moest er natuurlijk geproost worden op de nieuwe vriendschappen! Het werd uiteindelijk een fantastische stapavond. We hebben gedanst, gezongen, veel geproost en gelachen. Het werd uiteindelijk zo gezellig dat ik de volgende dag pas om 14.30 (!) wakker werd. Mijn oordoppen en gezichtsmasker (thanks Marlon) werken dan ook fantastisch! De dag was natuurlijk al bijna om, maar dat was helemaal niet erg. Het heeft die dag namelijk flink geregend. Toen ik wakker was, werd het droger. Die avond zijn we naar de allerhoogste bar ter wereld gegaan: Ozone. Een bar bovenop een wolkenkrabber met fantastisch uitzicht. Hier heb ik mijn duurste biertje ooit gedronken: 13 euro! Maar het was het helemaal waard, en de La Chouffe smaakte er niet minder om. Eenmaal terug in het hotel hebben we wat goedkope biertjes gekocht en gekaart. (tip voor toekomstige reizigers: neem altijd een pakje kaarten mee). Gister, mijn laatste dag in HK zijn we naar de Victoria Peak gegaan. Het hoogste uitkijkpunt over deze fantastische stad. Deze geweldige stad is naar mijn mening een Chinese versie van New York, maar heeft nog wel een westers tintje.

Gisteravond laat vloog ik naar Ho Chi Minh. Voor mijn gevoel is vandaag het 'echte' backpacken pas begonnen. De geur van de stad doet me denken aan Afrika. Weinig mensen spreken goed Engels en er zijn geen wolkenkrabbers. De stad bestaat uit kleine straatjes en steegjes, volgepropt met allerlei winkeltjes en eetkraampjes. De hele stad rijdt zo'n beetje op scootertjes, en oversteken zonder stoplichten en in deze verkeerschaos is even wennen. Vandaag ben ik met een aardig meisje uit Engeland (Sobia) en een aardige jongen uit Duitsland (Markus) op excursie gegaan naar de tunnels net buiten Ho Chi Minh. Deze tunnels zijn erg indrukwekkend en belangrijk voor de Vietnamese geschiedenis. Zo diende ze allereerst als schuilkelder voor de lokale mensen. Ook waren ze een opslagplaats voor de rijst. Ze zijn natuurlijk voornamelijk bekend omdat de Vietnamese guilera strijders via deze tunnels met de Amerikanen vochten. Heel erg indrukwekkend om in dit oerwoud te hebben gelopen en wetende dat overal onder de grond gangenstelsel zijn. De tunnels zijn te klein voor westerse mensen. Maar ze hebben een tunnel verbreed die groot genoeg is voor mensen zoals wij. Ook ik ben erin geweest. Recht op lopen is geen optie. Gebukt op mijn slippers heb ik het 20 meter volgehouden, toen werd het al te heet. De gids vertelde vooral de Vietnamese kant van de oorlog en het was bijzonder om te horen hoe inventief zij waren. Zo hadden ze bv. slippers die je aan twee kanten kon dragen. In de oorlogstijd droegen ze de slippers verkeerd om. Daardoor leek het alsof ze naar voren gingen, terwijl ze door het bijzondere motief eigenlijk naar achteren liepen. Ze hadden tal van vallen en andere bijzondere trucjes om de oorlog te winnen. Ik denk eigenlijk dat als de Amerikanen het land niet bezaaid hadden met Napalm dat ze de oorlog hadden kunnen winnen. Voor de Amerikanen was het oerwoud, met de bijbehorende hitte en dieren een uitputtingsslag. Ook vielen de Vietnamese strijders voornamelijk in de nacht aan. Tijdens de rondleiding was er ook een mogelijkheid om zelf te schieten. Dit is niet echt iets voor mij en het verbaasde me dan ook niet dat het vooral Amerikanen en Russen waren die met tal van geweren de schietbaan op gingen. Morgen ga ik naar het nationale oorlogsmuseum.

Straks gaan we gezellig met vier mensen van mijn kamer eten. Ook heb ik mijn plannen voor Vietnam gewijzigd. Markus heeft net als ik zo'n twee weken de tijd in Vietnam. Het zuiden schijnt toch niet zo leuk te zijn als ik dacht. Daarom gaan we met een bus helemaal naar het noorden Hanoi (de hoofdstad) voor slechts 40 USA dollar. Op de weg hierna toe kun je overal uitstappen, bij de leuke steden van dit land. Zo ga ik eigenlijk veel meer leuke plekken van Vietnam zien. Vanaf Hanoi kan ik dan veel gemakkelijker naar Cambodja vliegen, en hoef ik ook niet moeilijk te doen met de grens oversteken over land. Het is super leuk om zoveel mensen te ontmoeten die precies van hetzelfde houden als ik. Iedereen is sociaal, gezellig en vol van reisverhalen. Ik vind het een fijn idee dat ik alweer iemand heb gevonden met wie ik de komende twee weken Vietnam verder kan ontdekken. Iedereen zei al dat alleen reizen helemaal niet zo 'alleen' is als je denkt. Toch is het altijd even afwachten of, en wie, je tegen het lijf loopt. De wifi in dit hotel doet het niet echt heel erg goed, slechts af en toe. Ik zit nu achter een computer. Daarom zullen jullie nog heel even moeten wachten op de foto's van HK en Vietnam, gemaakt met mijn telefoon (speciaal voor jullie). Zodra ik weer wifi heb zal ik de mooiste en leukste uploaden.

Ik hoop dat dit verhaal jullie in ieder geval een idee geeft van de trip tot nu toe, en dat alles goed met me gaat!

Dikke (warme, hier wel +30 graden) knuffel,

Laura